Vreugde
Er twinkelt een ster in het intense zwart,
er ontspruit een gevoel in het diepst van mijn hart.
Ik zie het, herken het, ik kom er vandaan,
een lichtheid van leven, voor dit bestaan.
gedragen, getroost, gekend en gezien
onvoorwaardelijk totaal en geliefd bovendien.
Geen wonden, geen pijn, geen enkel verdriet
door ’t aardse leven verblind, zie’k ‘t haast niet.
Maar ’t licht van genade schijnt overal doorheen
‘t is waar ik steeds weer kracht aan ontleen.
In wolken gekleurd bij het krieken van de dag,
een vriendelijk gezicht versierd met een lach
nieuw blad aan de boom of een bloem uit de knop,
een kalf of een veulen in dartele galop.
De kracht van genade aan het eind van mijn tijd
dan wordt ik door U weer voor altijd bevrijd
Ik mag dromen zweven, gedragen door wind
in de vaste overtuiging dat liefde steeds wint
Eef Lamers 3.3.2013