Verbondenheid
Als je mij ziet zie ik jou en als ik jou zie, zie je mij.
Herkennen we elkaar of diepere waarden?
Is er een grotere waarheid buiten of binnen ons?
Wie ben ik, wie is de ik waar ik over spreek? Wat is de waarde van die ik? Is die te herkennen, aan te wijzen of aan te tonen?
Ik kan je vertellen over mijn verhaal, ik kan je vertellen over wat ik denk. ik kan je vertellen over wat ik voel.
Toch kom je daarmee geen stap dichter bij wie ik ben. Je hebt slechts wat oppervlakkige informatie over mij. Wat heb ik gedaan en wat heb ik beleefd. Maar maakt dat, dat je weet wie ik ben?
Was ik er al voordat ik dingen deed, meemaakte dacht of voelde. Ben ik ontstaan of ben ik er steeds geweest. Ben ik gekomen en ga ik weer weg of is ik een constante waarde een constante aanwezigheid. Je hebt geen idee zolang als je jezelf blijft identificeren met gedachten gevoelens en herinneringen. Wie ben jij en wie ben ik? Wat is de relatie tussen ons? Is er sprake van een relatie??
Zijn wij niet allen één, één en verbonden met elkaar?? Ben ik een deel van GOD en is GOD een deel van mij? Ben jij een deel van mij?? Is het in dit perspectief mogelijk om niet verbonden te zijn.
Als ik de ogen sluit en stil word, dan verdwijnt alles in eenheidsbewustzijn. Niets bestaat buiten mij. Alles is in mij verenigd. De binnen en de buitenwereld versmelten. Alles wat ik waarneem wordt in mij waargenomen. Geluiden verschijnen in mij. Mijn denken plaatst ze vervolgens weer in de buitenwereld maar dat alleen op basis van herinnering. Jij verschijnt in mij en ik verschijn in jou. We komen beiden voort uit het quantumveld, uit het veld van potentie. We verschijnen om weer te verdwijnen en toch zijn we nooit weg geweest. Het enige dat kan verdwijnen is de vorm waarmee ik me identificeer. Man,vrouw,goed,fout, het zijn concepten waar ik me mee kan verbinden, maar dat hoeft niet. Interessanter is wathet is dat zich probeert te verbinden. Wat neemt een bepaalde identiteit aan. Wij zijn allemaal afkomstig uit de zelfde bron en daarom onverbrekelijk verbonden met elkaar. Heerlijk, nooit meer de illusie van alleen zijn. Voor altijd en eeuwig, steeds weer samen.
Eef Lamers 6 juni 2012