Nacht der Engelen zwerven, zweven, staan alleen, enkel thuis, kunt nergens heen, in de nacht van licht verdwalen, met oude herkenbare verhalen, van herders, nacht, alleen, ontbloot, klein, in een wereld oneindig groot, verlangen om het vermoeide hoofd te rusten, verlangen naar lippen die ooit kusten, vanzelfsprekende verbondenheid, en liefde buiten alle tijd, ook al … Lees verder
Hervinden Staar verloren voor me uit, de wereld heeft haar glans verloren. Regen spettert op de ruit, de wereld kan niet meer bekoren. het weer, mistroostig grauw en grijs, nog geen enkel blad is aan de bomen, een kraai krast steeds weer dezelfde wijs lijk tot niets meer echt te komen. Ben van mezelf afgedreven, … Lees verder
Groei Het bos is verstild, in nevels gehuld Ze wacht op de lente met englen geduld. Bomen gelaten, oneindig verstild, geurige bodem, geen blad dat nog trilt. geen verleden, geen toekomst geen idee van een tijd, slechts verstilling en overgave, nergens is strijd. De natuur laat gebeuren, wacht haar kans af en weet dat de … Lees verder
Weemoed De nevel druk zwaar op het doorweekte land, wilgen wenen zwaar aan de modderige waterkant. hun takken lusteloos, bewogen door ‘t water geen morgen ,geen gisteren, geen later. de rimpels, de stroom, gelaten, verveeld terwijl aan de slootkant een kind rustig speelt. Het ziet niet de treurnis van het winterse land, de boer vol … Lees verder
Hemel Een diep verlangen naar verbinding met de mensen om mij heen niet meer geloven in de illusie “ik ben helemaal alleen” Een koele wind beroert mij teder, de adem van genegenheid, ik kan me in het leven storten raak dan mezelf volledig kwijt, kan op golven blijven drijven, me overgeven aan de stroom, Kan … Lees verder