Overgave
Ver van de verzonken stad, van al het bruisend leven
sta ik aan de waterkant, door kou wat licht te beven.
Rillingen trekken over mijn huid, mijn verlangend hart verzucht
Mijn ziel strekt weid haar vleugels uit, en lost op in de heldre lucht.
Ik zweef tussen sterren tussen zon en de maan, laat alles gewoon gebeuren.
Wil hier net zo lang blijven staan, tot de wolken weer gaan kleuren.
Tot het licht de duisternis verdrijft, tot vogels weer gaan zingen
de zon een nieuwe dag beschrijft, gewoon de gang der dingen.
Eef Lamers 19.12.2013