Ochtendstond
Langzaam wil de stad herleven,
fietser glijdt door natte straat,
tis met nachtlijke vrede verweven
hoor een baasje die zijn hond uitlaat.
Terwijl ik nog even nageniet
verdrijft het licht het duister zacht,
hoor van vogels `teerste lied
nog even niets van mij verwacht
Het leven kan zo prachtig wezen,
oh zo mooi is elke overgang,
van het nieuwe hebben we niets te vrezen
het leven gaat gewoon zijn gang
Alleen verwachting kan het beeld verstoren,
oordeel maakt het leven zwaar,
Dan gaat schoonheid echt verloren,
en is je vrede in gevaar.
Eef Lamers 22.9.2015