levenslust
Volle bloei in ijs gevangen
vruchten rood vol zomergloed
een struik zo vol behangen
bonte vogel doet zich tegoed.
Zingt weemoedig de kleine dromer
van verloren minnekozen,
mijmert over voorbije zomer,
en over gloed van rode rozen.
En ik, ik staar voor me uit,
laat het allemaal verglijden,
wetend dat ik tot besluit,
me in uw aanschijn mag verblijden.
De kracht van elke knop,
`t bloemenpracht verschijnen
`k wacht er elke winter op,
ook deze ik, zal eens verdwijnen.
Toch zal ik nooit voorgoed vergaan,
omdat ik net als alle bomen,
steeds opnieuw in bloei zal staan,
en van het leven steeds mag dromen.
Eef Lamers 14.12.2014