Levenseinde
Wolken glijden nog door blauw,
vogels tjilpen nog een lied,
alleen voor ons en niet voor jou,
omdat je stil het leven liet.
Je gaf het leven terug,
kon het echt niet langer dragen,
telkens weer even druk en vlug,
moe van al het vragen.
Een lege plek in ieders hart,
heb jij achter gelaten,
al kan ik in de stilte binnen,
nog steeds rustig met je praten.
Verlangde rust in eeuwigheid,
geen lasten en geen zorgen,
er komt vast wel weer een nieuwe tijd,
en een hele nieuwe morgen.
In gedachten kruip ik weer op je schoot,
wil ik nog even met je praten,
en mag ik zelfs voorbij de dood,
mijn zorgen bij je laten.
Eef Lamers
17.10.2016