Uit: ‘Gesprekken met Jeshua, Boodschappen vanuit de Christusenergie’ door Pamela Kribbe uitgegeven bij Zwerk ISBN 97890 774782288
Het loslaten van je
geboortefamilie Blz 141 – 146
Lieve mensen,
lichtwerkers en hun ouders
Opdit punt wil ik in het bijzonder spreken over de lichtwerkerzielen. Ook zij duiken bij hun geboorte in het paradigma van de ouders die zij zelf hebben gekozen als ziel. Nu is het zo dat lichtwerkers vaak een extra opdracht met zich meedragen In relatie tot de ouders of het ouderlijk paradigma.
Lichtwerkers hebben als zij naar aarde komen het voornemen om de zaadjes, de kiemen te planten van het christusbewustzijn, de energie van de Nieuwe Tijd. In nog sterkere mate dan andere zielen, hebben lichtwerkers het voornemen om het paradigma van het hart neer te gaan zetten in de aardse realiteit. Juist daarom – en dat mag misschien paradoxaal lijken – incarneren veel lichtwerkerzielen juist in families waarin tamelijk veel duisternis heerst. Met duisternis bedoel ik de illusies waarover ik eerder sprak, de drie illusies die leiden tot het verlies van je meesterschap, het verlies van je werkelijke verbondenheid, het verlies van liefde.
Terwijl lichtwerkers dus naar de aarde komen met een ontwikkeld bewustzijn, met een verfijning of ‘ouderdom’ in hun ziel, komen zij juist in families terecht waar iets aan de hand is, waar een bepaalde illusie tot in het extreme wordt ervaren. Door de aard van hun missie, zoeken lichtwerkers bijna als een magneet situaties op waarin de energie vast is gaan zitten, waarin de energie rondhangt als in een doodlopende steeg. Zij voelen het als hun taak om daar de energie weer te gaan laten stromen. En dat is waarom lichtwerkers vaak in moeilijke families geboren worden.
Wanneer zij aan het leven beginnen, hebben lichtwerkers vaak een sterk vertrouwen dat zij de uitweg zullen vinden, dat zij die beperkende energie te boven zullen komen.
Als zij echter als kind worden geboren en opgroeien, komen zij precies dezelfde dilemma’s en verwarringen tegen als elk ander kind. Op een zekere manier ervaren zij die verwarring nog sterker en dieper. Omdat zij namelijk veel van de energie van thuis in zich meedragen, botsen zij (innerlijk) frontaal met geblokkeerde energiepatronen in hun omgeving en dit raakt hen diep.
De gang van de lichtwerker naar die plekken van duisternis of dwaling gaat dus gepaard met een zeker risico. Het is een gevaarlijke missie. Vergeet niet waarom ik jullie dappere strijders noem, het is daarom.
Jullie geboorte hier is als een landing in een onherbergzaam landschap met alleen jezelf, je eigen innerlijke weten, als bagage. Er is weinig resonantie met de omgeving, weinig herkenning en bevestiging van wie jij bent. Als lichtwerker zoek je juist het vreemde op. Als lichtwerker ben je een pionier die iets wil ombuigen, iets wil veranderen, en je bent steeds de eerste die dat doet in die omgeving. Je ontmoet dus juist niet je gelijkgestemden. En dat doet pijn, dat is hard voor een menselijke ziel. Als spirituele entiteit heb je dit bewust gekozen maar als aards mens, als kind kan dat je heel rauw op je lever vallen. Daarom vraag ik jullie die pijn te voelen en te herkennen in jezelf, want alleen op die manier kun je ermee werken en er los van komen. Het is de pijn van het kind dat thuisloos is en steeds maar geen bevestiging vindt van zijn eigenheid. Het kind is vreemd in die omgeving. Lichtwerkers ervaren dat dus nog sterker omdat zij in hogere mate ‘anders’ zijn en bovendien juist een omgeving opzoeken waar dit anders zijn niet gezien of moeilijk geaccepteerd wordt.
De hele reis van het kind naar volwassenheid en zelfs naar de ouderdom, kun je beschouwen als een uitdaging om je eigen oorspronkelijke licht weer terug te vinden.
De uitdaging is om weer helemaal vanuit jezelf te gaan weten en voelen: ‘dit ben ik, en dit kom ik hier brengen.’ Dit geldt in heel sterke mate juist voor lichtwerkers. Het is primair hun opdracht om zichzelf te worden. Daarmee vervullen zij hun missie.
Het is niet jouw opdracht om de wereld te verbeteren. Het is jouw opdracht om jezelf te vinden. En ja, de wereld zal daar beter van worden, want je licht zal dan schijnen op een natuurlijke en vanzelfsprekende manier. Maar je hoeft daar niet voor te ‘werken’, het gebeurt gewoon.
Het ware werk zit in het loslaten van al die stukjes ego-paradigma (angst, illusie) die je zo diep hebt geabsorbeerd als kind, in de eerste drie maanden en daarna. Dit loslaten is een intens zware opdracht. Ik wil jullie daarmee niet ontmoedigen. Ik wil jullie eerder bijbren-gen dat jullie heel veel respect voor jezelf kunnen hebben en dat jullie de dapperste krijgers zijn die ik ken. De uitdaging waar het om draait is werkelijk alles uit jezelf te halen in een omgeving die je niet eigen is. Dit is het werk van de pionier, degene die een weg baant voor een nieuw bewustzijn hier op aarde.
Familiekarma oplossen
Het is belangrijk om je bewust te worden van alle gevoelens die er nog spelen in de relatie met je ouders, met name de gevoelens vanuit je jeugd. Je zou de volgende oefening eens kunnen doen om er achter te komen welke energie-uitwisseling er is tussen jou en je ouders
Neem enkele momenten om je spieren te ontspannende bewust te worden van je ademhaling en je beide voeten stevig op de aarde te zetten.
Stelnu voor dat je aan het wandelen bent buiten in de natuur. Je voelt je goed, de omgeving is mooi. Dan hoor je iets. Het zijn twee kleine kinderen, een jongen en een meisje. Ze huilen omdat ze verdwaald zijn.
Dekinderen zien jou en rennen naar je toe.Ze hebben je hulp nodig. Dan kijkje eens goed naar hen. Je kent hen. Het zijn je ouders – maar nu als kleine kinderen. Je kijkt naarhun gezichten. Je troost ze en stelt ze gerust. Je vertelt ze dat je hen thuis zult brengen. Let op de energie-uitwisseling. Let op je gevoel !
Danga je met ze praten. Je vraagt ze wat ze later willen worden. Wat ze willen gaan doen als ze groot zijn. Ze vertrouwen jou. Ze staan open voor je. Want jij bent groot en sterk en wijs en brengt hen weer naar huis. Dan geef jij hen elk een goede raad. Je vertelt hen iets wat heel belangrijk voor ze is. Iets waar ze hun hele leven aan zullen denken.. Wat zeg je ze?
Dan breng je ze thuis en je neemt afscheid van hen.Ze zijn je dankbaar en zullen jouw advies meenemen in hun hart.
In deze geleide meditatie worden de rollen van ouder en kind omgedraaid. Door deze oefening te doen, kun je je bewust worden van een achtergrondgevoel dat je altijd gehad hebt ten aanzien van je ouders. Deze omdraaiing draagt een kern van waarheid in zich. In wezen ben jij (ook) de ouder van je ouders. Het was jouw voornemen om de rol van ouder te spelen toen je hier naar aarde kwam in die specifieke familie: je wilde je ouders ergens naartoe leiden, of ergens vandaan leiden. Je wilde hen uitnodigen toe te groeien naar een lichtere werkelijkheid.
Jullie denken vaak dat jullie hierin niet geslaagd zijn. Jullie hebben het gevoel dat het mis-lukt is, dat jullie je ouders niet hebben kunnen helpen op de manier die jullie je hadden voorgenomen. Dat is echter niet waar. Het gaat erom dat je goed begrijpt wat ‘helpen’ inhoudt. Het werkt als volgt.
Jij komt bij je geboorte terecht in een paradigma waarin jij in wezen niet thuis bent.
Maar je gaat daarmee leven, je absorbeert het zo sterk dat het deel van jou wordt. Het wordt je zo eigen dat je eigenlijk niet meer weet wat van jou is en wat niet van jou is. Dat doet (onbewust) pijn en levert innerlijke conflicten op. Naarmate je volwassen wordt, kun je er voor kiezen je bewust te worden van die pijn en ermee te werken. Je begeeft je dan op het pad van innerlijke groei en bewustwording. Je gaat steeds diepere lagen van pijn in jezelf tot bewustzijn brengen en helen. Niet gezien worden, eenzaamheid, al die stukken komen boven. En terwijl je dat aan het doen bent, ben je je taak aan het vervullen? Je bent dan je ouders aan het helpen, niet direct dus maar indirect.
Wat je in feite doet is dat je een pad neerzet, een energetisch spoor. Jij klimt omhoog uit een dal, een donker gebied waarin bepaalde illusies heersen, en je laat daarbij een spoor achter. De klim naar boven kost ontzettend veel kracht en moeite. En dat is dus jouw missie, de taak die je je hebt voorgenomen. Door dat pad te banen, het ‘spoor van de oplossing’, wordt dat spoor energetisch beschikbaar, voor je ouders, je familie en iedereen die er gebruik van wil maken. Iedereen die in die bepaalde doodlopende steeg zit, kan gebruik maken van de energie van de oplossing, die jij beschikbaar hebt gemaakt door jouw klim uit het diepe.
Dus het spoor dat jij zelf trekt naar je eigen verlichting, je eigen vreugde, is de vervulling van je taak. Het is niet je taak om daarbij ook nog eens de lasten van je ouders of je naasten op je rug te nemen. Jij hoeft niet te zorgen dat zij veranderen, dat zij zich losmaken van oude illusies en angsten. Dat is niet jouw taak. Het is jouw taak om een energetisch pad te banen, hetgeen je doet door zelf innerlijk te groeien en los te laten.
Het begrip familiekarma, dat in bepaalde spirituele literatuur wordt gehanteerd, kan in dit verband misverstanden oproepen. In geval van familiekarma zou er sprake zijn van een bovenindividueel karma dat bij een familie hoort en dat iemand uit die familie (de lichtwer- ker natuurlijk) op zich kan nemen. Het is inderdaad zo dat in een familie – en dat kan een heleboel generaties terug gaan – een bepaald thema, een bepaalde problematiek steeds wordt herhaald. Dat kan zelfs op genetisch niveau doorspelen. Deze problematiek zoekt op een bepaald niveau naar een oplossing, en wordt net zo lang doorgegeven totdat de oplossing tot stand is gekomen. Veel zielen, niet alleen lichtwerkers, krijgen door hun geboorte in een bepaalde familielijn een stuk karma mee dat hoort bij de familie. Lichtwerkers kiezen hier vaak min of meer bewust voor en stellen zich expliciet tot doel een bijdrage te leveren aan de ontwarring of ontknoping van de vastgelopen energie.
Maar deze bijdrage zit ‘m er dus niet in dat jij je familie moet verlossen van dat karma. Het doel is om jezelf te verlossen van dat karma. Daarmee schep je een energetische ruimte van mogelijkheden, waarvan de anderen dan gebruik kunnen maken, als zij dat willen. Want er is altijd sprake van vrije keuze. Die anderen kunnen het ook niet doen; dat is hun goed recht en dat is een stukje wat voor jullie moeilijk loslaten is. Jullie hebben soms werkelijk het idee dat je je ouders of je naasten figuurlijk die berg op moet sleuren. Dat het welslagen van je missie daadwerkelijk afhangt van de verandering die er in de levens van anderen plaatsvindt. Dit is niet zo.
Die anderen, die jij lief hebt en die je zo graag in het licht wilt zetten, kunnen misschien nog een paar eeuwen in dat dal leven. Maar op een gegeven dag ontdekken ze een spoortje dat naar boven loopt en denken ze ‘hé, dat is interessant, het voelt wel goed om dit eens te proberen, ik heb het hier eigenlijk niet zo naar mijn zin’.
En dan gaan ze. Ze gaan hun eigen weg van innerlijke groei, hun eigen klim naar het licht. En is het niet prachtig, is het niet fantastisch dat er dan een spoor ligt dat hen houvast biedt? Ze zullen nog steeds hun eigen weg gaan, maar er is steeds een baken, er is voor hen een weg gebaand, waardoor het net iets makkelijker wordt om die stappen te zetten. Dankzij jullie. Dat is jullie taak, dat is de rol van een pionier: een weg banen door een wildernis, door iets wat niet eerder is overwonnen of in kaart is gebracht.
Als jijzelf erin slaagt je te ontdoen van de drie illusies, als je de energieën van meesterschap, verbondenheid en liefde kunt laten stromen in je leven, dan sta je in contact met het hart en leef je vanuit een hartgedragen bewustzijn. Je kunt dan het oude paradigma loslaten en daarmee ook in bepaalde zin afscheid nemen van je ouders.
Niet letterlijk, maar innerlijk. Innerlijk afscheid nemen van je ouders wil zeggen: hen vrijlaten in hun eigenheid, geen poging (meer) doen hen te veranderen. Begrijpen dat het niet jouw taak is om hen letterlijk ergens naar toe te leiden. Jouw taak zit erop, je hebt een pad gebaand, met liefde. Dat is het waarvoor je kwam, liet is niet mislukt.
Je zult zien dat na dit innerlijke afscheid, de relatie met je ouders minder beladen wordt, dat de energieën van strijd, verwijt en schuldgevoel het terrein kunnen verlaten. In je directe omgeving kunnen er nu andere mensen in je leven verschijnen die deel zijn van wat je kunt noemen je ‘spirituele familie’. Je spirituele familie heeft niets te maken met biologie, genen en erfelijkheid. Het gaat om gelijkgestemde zielen. Dit zijn heel vaak zielen die je kent van andere levens, van vorige levens. Je hebt vaak een kameraadschappelijke band met hen. Als je zo iemand ontmoet, kun je verbaasd zijn over hoe makkelijk het contact verloopt en hoe snel jullie elkaar in allerlei opzichten herkennen.
Eerst heb je zoveel moeite gedaan om te kunnen leven met je anders-zijn. Steeds heb je het gevoel gehad dat je ‘er niet in paste’, maar als je dan je oude paradigma werkelijk loslaat, komen er vanzelf mensen op je pad waarmee dat anders-zijn juist de verbinding is, de klik die je maakt met elkaar. Dat geeft enorm veel blijdschap en voldoening. Het is de energie van je echte familie, je zielsverwanten, waarbij je de herkenning vindt waarnaar je zo lang op zoek was. Ben je eenmaal in staat jezelf te herkennen onafhankelijk van wie dan ook, dan kunnen deze zeer vervullende vriendschappen en relaties volmaakt natuurlijk en automatisch in je leven verschijnen.