geweld
De wereld reageert verontwaardigd op het bloedbad in Amerika.
Een verdwaasde jongen schiet op een school om zich heen .
Een jongen die het contact met zichzelf en de wereld heeft verloren en in zijn pijn geen andere uitweg ziet dan deze daad. Hoe kan het zo ver komen.
Natuurlijk is dit een ramp voor de slachtoffers van deze geweldshandeling maar hoe kan iemand zover komen.
Zo vervuld van pijn, verdriet frustratie. Het gevoel totaal alleen te zijn in de wereld. Geen uitweg meer te zien. Het lijden van deze jonge man moet enorm zijn geweest om tot zo`n dergelijke daad te kunnen zijn gekomen. Welk verdriet welke pijn ligt hieraan ten grondslag.
Hoe kunnen we als mensheid, als moderne samenleving blind zijn voor het verdriet en de pijn van deze jongen. We zijn niet blind voor de pijn die hij veroorzaakt heeft, maar hoe heeft dit kunnen gebeuren.
In onze dagelijkse routine worden kinderen bij voortduring blootgesteld aan de meest gruwelijke beelden. Passief of actief.
Films over dood en verderf, computerspellen waar kinderen actief een rol hebben in het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel aan virtuele mensen. Niet schadelijk aldus de overheid en experts maar hoe kan het dan dat politie en defensie virtueel hun manschappen laten oefenen in vergelijkbare spellen? Hoe is het mogelijk dat wij, ontwikkelde en beschaafde mensen, onze kinderen dergelijke gewelddadige spellen laten spelen. Hoe kan het zijn dat dit soort “tijdverdrijf”geen invloed heeft.
Ik wil absoluut niet beweren dat ik iets afweet van de leefomstandigheden of belevingswereld van deze dader/slachtoffer, maar om tot een dergelijke daad te komen moet hij wel erg geleden hebben en/of in de war zijn geweest.
Wie leverde het wapen, de munitie hoe kun je überhaupt aan dergelijke zaken geraken.
Ik ben net als de rest van de wereld geschokt over het leed wat hier is aangedaan, maar zie het leed Aan beide zijden. Een samenleving die vrij wapenbezit beschouwt als een groot goed en die verantwoordelijk is voor de grootste productie wapens, gewelddadige films en computerspellen, heeft boter op het hoofd als het op een degelijk incident verbaasd reageert.
Ik wens de families en nabestaanden van alle slachtoffers, dus ook die van de dader veel licht en sterkte in deze moeilijke tijd en spreek de hoop uit, dat onze gecompliceerde samenleving, waar geweld tot het dagelijkse entertainment hoort, inziet dat er een zware verantwoordelijkheid rust op onze schouders om een dergelijk incident in de toekomst te voorkomen.
16.12.2012