Eenzaamheid
Wat gebeurd er toch als ik me eenzaam voel?? Hoe kan ik me te midden van 18 miljard mensen alleen voelen.
Ieder mens, heeft in zijn of haar leven bevestiging nodig. Iedereen wilt gezien worden.
Iedereen wilt erkenning voor zijn of haar bestaan. We hebben blijkbaar niet genoeg aan het erkennen van ons eigen bestaan van onze eigen identiteit.
waarom is dat.? Waarom willen we zo graag de erkenning van anderen. Waarom hebben we het nodig dat de ander zegt ik zie jou, ik erken of herken jou. Jij ben t goed en waardevol zoals je bent.
Is dat niet een intrinsieke waarde van de mens, of liever gezegd van de ziel in de menselijke ervaring??
Is iedere ziel eigenlijk niet gelijk of in ieder geval gelijkwaardig??
Iedere ziel verbindt zich met een menselijke vorm, met de menselijke verschijningsvorm.
De ziel verbind zich met een lichaam.
Aanvankelijk is deze verbinding kortdurend maar van lieverlee verbind de ziel zich steeds gedurende langere tijd met het lichaam en gaat zich met dit lichaam identificeren.
Het gevoel van eenheid en verbondenheid met de goddelijke dimensie raakt op de achtergrond en na een aantal jaren is er vrijwel alleen nog mar het gevoel dat jij het lichaam bent.
Dat wat het lichaam meemaakt en ervaart ben jij.
Vanuit de blik, het gezichtsveld van het lichaam heb je een bepaalde lokaliteit een bepaalde plaats.
De ander, ook verbonden aan een lichaam heeft een andere plaats, is ergens anders.
Het begrip van ik hier en jij daar doet zijn intreden.
Graag wil ik nu van jij daar horen en ervaren dat ik hier o.k. is, dat ik er mag zijn. Dat de ik die zich ontwikkeld heeft waardevol is en gezien mag worden. Die ik, het ego wilt graag horen en ervaren dat hij/zij goed is zoals hij/zij is.
Het ego is een proces. Een proces van ervaren, herinneren en afstemmen.
Deze afstemming gaat alleen over, voldoe ik wel. Wat zijn de spelregels in dit leven, aan welke regels en verplichtingen moet ik voldoen en wie kan mij de noodzakelijke erkenning geven.
Meestal is dat de groep waarin je verkeerd. Dat kan een familie zijn, een dorp of stad, een schoolklas of een sportclub.
Overal zijn regels en verwachtingen en je doet je uiterste best om overal aan te voldoen.
Lukt het en krijg je erkenning dan blijf je dit gedrag of de ideeën van de groep trouw. Je bent veilig want je hoort bij de groep. Toch is dit maar schijnveiligheid, want er zijn telkens weer nieuwe regels nieuwe verwachtingen ten aanzien van jouw gedrag, uiterlijk of doen en laten.
Het steeds aftasten en afstemmen van wat er nu weer van je verwacht wordt en de twijfel of je wel goed genoeg bent, vergen enorm veel energie van je. Hoe hard je ook je best doet, het blijkt nooit goed genoeg. Steeds is er wel iets wat niet klopt, iets wat je anders had moeten doen, moeten geloven of moeten dragen. De regels van de groep veranderen steeds.
Door al dit gedoe raak je steeds verder verwijderd van wie c.q. wat je eigenlijk bent.
Jij bent een goddelijke ziel in een menselijke ervaring. Jij mag ervaren en beleven wat het is om mens te zijn.
Wie kan je iets kwalijk nemen?? Kan je jezelf iets kwalijk nemen?? Voor zover je weet leef je dit leven voor de eerste keer en je doet je uiterste best om er iets van te maken. Je doet je uiterste best om te midden van alle verlangens gevoelens gedachten en behoeften te voldoen aan wat er van je wordt verwacht of wat er volgens jou van je wordt verwacht.
Je verdwaalt op deze manier in het spel dat leven heet. Je weet niet meer wie je bent, je identificeert je met je herinneringen, je gevoelen, je gedachten en het lichaam.
Je ontwikkeld een angst om niet goed genoeg te zijn en je ontwikkeld een angst voor het afscheid van het lichaam.
Het gevolg van dit alles is een gevoel van ongelofelijke eenzaamheid. Je bent alleen, je staat er alleen voor. Je raakt verstrikt in tijdelijke vormen. Je raakt verstrikt in het gevoel dat er zoiets bestaat als IK.
Die ik, het ego, die constructie van gedachtes gevoelens en lichaam staat voor je gevoel volkomen los van de ander. Niets bindt je nog. Erkenning en waardering moeten verdiend worden.
Toch is er licht aan de horizon. Je bent al in orde, je bent al o.k. Hoe zou je het niet kunnen zijn.
Je bent een ziel in een menselijke ervaring. Het mens-zijn, het menselijke bestaan is maar tijdelijk.
Dat wat deze vorm heeft aangenomen is eeuwig. Jij bent een deel van het goddelijke. Hoe zou het dan kunnen dat je niet goed bent. Dat je niet Go(e)d genoeg zou kunnen zijn.
Als je stil wordt en even stopt met luisteren naar je mentale ruis, naar het onafgebroken geleuter van je ego, die kleine terrorist in je hoofd, dan zul je ontdekken dat er in jou een stilte en een vrede is die nooit is weggeweest. De kamer waarin je je bevindt benoem je doormiddel van de vormen die er aanwezig zijn, toch vergeet je daarbij het allerbelangrijkste n.l. de ruimte waarin al deze vormen en voorwerpen hun plaats hebben. Het heelal met zijn sterren planeten en manen bestaat voor het grootste gedeelte uit ruimte waar de vormen van zon,maan en sterren in aanwezig zijn.
Jij bent de ruimte waar alles in gebeurt. Jij bent de ruimte waar alle vormen in verschijnen.
Alles is in jou. De ander die je ontmoet in jouw leven verschijnt in de ruimte die jij bent.
Hoe kan je dan ooit alleen zijn. Laat de gedachte los dat er zoiets bestaat als een ik en zie het leven aan je verschijnen. De ander is een deel van jou, jij bent ten allen tijde goed genoeg. Hoe kan het ook anders wat jij bent god in een menselijke verschijning. Je bent hier om het leven te beleven in al haar schoonheid en verscheidenheid. Laat dus alle ideeën over hoe het zou moeten zijn los en ervaar en geniet. Steeds verbonden, steeds in eenheid steeds stralend als de prachtige jij.
Je bent het waard jij bent een ziel in een menselijke ervaring.
Eef Lamers 3.10.2012