Anders
Wat ben je tussen mensen toch hopeloos alleen
Ze zien je nog niet staan, al verander je in steen.
Vol van zichzelf, steeds op zich zelf gericht,
En jij zit erbij met een lach op je gezicht.
Je hoopt dat ze je zien en wellicht ook jouw verdriet,
maar verder dan zichzelf kijken ze vaak niet.
Je ziet ze uitproberen, wie ze zijn en waar ze staan,
geen aandacht voor jouw verlangen,dus je laat ze maar begaan.
Ze stappen over grenzen hebben geen oog voor wie je bent,
Je laat ze maar begaan, omdat jij jouw waarde kent.
Alles komt in jou samen, de wereld verschijnt in jou
Jij straalt steeds heel helder en jouw lucht is altijd blauw.
Eef Lamers 13.10.2012.