Thuiskomst
Verwachting hangt teder in de lucht,
de wind streelt zacht mijn wezen,
De adem toont zich in een zucht,
verwachtingen gerezen.
Koele nacht,
toont zich teder en genegen,
haar beroering onverwacht,
haar diepst geheim verzwegen.
Verlangen roert zich in mijn borst,
verlangen naar `t geheim van `t leven,
het lijden dat mijn hart steeds torst,
waar is mijn kindertijd gebleven?
Tis nog niet zo lang geleden,
dat ik speelde in uw licht,
ik was gelukkig, heel tevreden,
niets te moeten, niets verplicht.
Ik verlangde groot te zijn,
en het ouder zijn, beleven,
nu doet mijn hart steeds pijn,
door al mijn naarstig streven.
Laat liefde in mijn hart,
laat vrede door mij stromen,
eens was ik echt verward,
wat ik wens, `t zal mij overkomen.
Wensen en verlangens echter, zij leiden af,
van de ware eenheid met het leven,
mijn ervaringen, zij zijn geen straf,
Ze kunnen me slechts mezelf teruggeven.
Eef Lamers 17.4.2015