verdwaald in denken
Steeds verdwalen we weer in de persoon die we denken te zijn. We hebben ergens een mening over. We zijn ergens voor of ergens tegen.
Voorkeur en afkeer zijn echter geen werkelijkheden. Wat voor de één prima is, is dat voor de ander niet.
Het kan dus niet aan het object liggen omdat ieder het op zijn of haar eigen wijze ervaart.
Daaruit blijkt dat het fenomeen zich slechts in jou manifesteert. Jij bent de bron en beziet het door je eigen bril. Jij bent de kern van je eigen problemen. In jou ligt dus ook de oplossing.
Is het je ooit opgevallen dat jij de waarnemer bent van jou gedachtes, jouw gevoelens en dat alles als een fenomeen in jou verschijnt?
Jij bent dit allemaal niet, jij bent de getuige de waarnemer hiervan. Jij bent het bewustzijn dat al deze fenomenen mogelijk maakt. Dat is je ware aard. In deze staat van zijn heb je niets nodig, je bent nergens voor of nergens tegen. Dat zijn slechts reacties vanuit je verleden. Dat zijn bespiegelingen van het denken.
Als mens, als persoon proberen we pijn te vermijden en genot na te streven. Dat bepaalt ons verlangen of onze afkeer. De kern van je verlossing ligt in gelijkmoedigheid. Je bent je bewust van alles om je heen maar je bent er geen deel van. Je bent slechts de onafhankelijk niet oordelende waarnemer. Niet omdat je vindt dat je gezien je “spirituele aard ”niet zou mogen oordelen, maar omdat je voorkomt dat het denken er iets mee wil.
Denken heeft behoefte aan problemen, aan afkeer en voorkeur daar kan het lekker mee aan de slag. Oplossingen bedenken, nieuwe problemen bedenken. Het probleem dat het denken echter probeert op te lossen is in het denken ontstaan doordat het een oordeel heeft over hetgeen wordt waargenomen. een waarneming die nooit zuiver is maar steeds gezien wordt door de sluier van voorgaande ervaringen.
Dat wat ervaren wordt is er al, waarom zou je er dan een oordeel over moeten hebben.
Zie gewoon wat er is en zie en weet dat jij er geen onderdeel van bent. Jij bent het bewustzijn dat erachter schuil gaat.
Op het moment dat je een oordeel hebt wordt je een onderdeel van het “probleem”.
Je raakt er in verstrikt. Het object, dat wat gebeurt of zich manifesteert wordt door jouw ego gezien en beoordeeld. Maar zowel object als ego (het subject) worden waargenomen door het bewustzijn.
Raak niet verstrikt in dit spel van denken, in deze emotionele achtbaan maar zie dat jij steeds straalt als het bewustzijn zonder oordeel, zonder verlangen maar totaal gelukkig en tevreden. Je realiseert je dat je bent en dat is genoeg.
Eef Lamers 4.2.2017